De Vertrouwensboom

De beste remedie tegen angst? Vertrouwen. Gepieker een halt toeroepen? Vertrouwen! Faalangst onder controle krijgen? Vertrouw op het beste. Wanneer je handelt vol vertrouwen, dat heb je vast al gemerkt of op zijn minst een keer gehoord, dan gaat alles een stuk soepeler, makkelijker, als vanzelf.

Maar wat is dat eigenlijk, dat vertrouwen? Wat houdt het in en hoe begin je eraan?

Je kunt een boek volschrijven over dit onderwerp alleen. Vertrouwen is als een boom ter grootte van een miljoenenstad. Eén waar je weken, maanden moet doorbrengen, wil je die goed leren kennen. Maar laten we beginnen met een daguitstapje naar de Vertrouwensboom.

De blaadjes van de Vertrouwensboom ruisen geruststellend: als je naar ze wil luisteren, dan fluisteren ze je in dat het beste wat er kan gebeuren voor jou, zal gebeuren. Je hoeft je geen zorgen te maken, je hoeft niet angstig te zijn. Alles wat je te doen staat, is je hart volgen, waarmaken wat je graag gestalte wil geven, en ervan overtuigd zijn dat alles wat je gelukkiger zal maken, zal slagen, en alles wat je alleen ongelukkig zou maken, geen voet aan de grond zal krijgen in je leven. Dat je zult ontmoeten, wie je moet ontmoeten om gelukkig te zijn en groter te worden als mens. Dat je zult horen wat je moet weten.

Eerst wandelen we eens helemaal tot bij de brede stam van deze majestueuze boom. Vertrouwen. Vertrouwen in… wat? Want vertrouwen doe je niet in het wilde weg. Als je dat toch probeert, dan lukt het niet al te best of valt het nogal snel uit elkaar. Je moet dus wél weten waarin je vertrouwen geworteld is, wil je dat het bestendig is.

Dus we lopen wat dichterbij. Hoe zit het met de wortels van de Vertrouwensboom? Je kunt die laten wortelen in menselijk vernuft, de wetenschap, hard werk. In een hogesnelheidstrein stappen, vol vertrouwen dat degenen die dit kunststukje gebouwd hebben, wisten wat ze deden. Gasten ontvangen, vol vertrouwen in het feit dat je met zorg en toewijding een maaltijd voor hen hebt bereid. Aan een examen beginnen, vol vertrouwen in het jaar dat je hebt opgelet tijdens de les en de weken dat je gestudeerd hebt.

Maar die wortels zijn nog vrij oppervlakkig. Ergens weet je wel dat een echt flinke storm of regenvloed die nog kan losrukken. De diepere wortels echter… die graven helemaal naar de bron van je visie op de wereld en het leven. Ofwel: wat geloof jij?

Geloof jij dat alles wat er gebeurt ‘zomaar’ gebeurt? Dan zul je je vertrouwen trachten te grondvesten op de wet van kansberekening. “Ja, het kán dat de trein toch ontspoort… maar de kans dat net ik die ene trein tref waarmee dat gebeurt, is minuscuul klein.” “Ja, het zou kúnnen dat net die ene broccoli die ik gekocht had besmet was met een of andere rare bacterie… maar dat gebeurt maar eens in de zoveel jaar bij eens op de zoveel kwekers, dus de kans dat mijn gasten straks niet meer van het toilet afkunnen, is vrijwel onbestaande.”

Voor heel veel mensen is het bovenstaande zeker een bron waar enkele wortels uit drinken. Maar niet de enige of de diepste. Overal ter wereld zijn er namelijk mensen die verbonden worden door een ander gevoel, een ander soort wetenschap: het diepe, niet-bewijsbare, maar niettemin zeer reële besef: er is nog iets meer. Een kracht ten goede. Een goddelijke kracht die voor alle leven het beste bedoelt. Vertrouwen kreeg in de loop der eeuwen verschillende verschijningsvormen: van ‘de goddelijke voorzienigheid’, van een beschermengel, of de geest van een voorouder die over je waakt.

Vertrouwen heeft dus alles te maken met geloof in het goede.

Stappen we een beetje achteruit, nemen we een beetje afstand van de Vertrouwensboom om er wat meer van te kunnen zien, dan wordt duidelijk hoe divers die is. Grillige takken, vreemde symmetrieën, blaadjes die gelijkmatig gepaard zijn en op het oog dezelfde vorm hebben, maar van nabij toch weer net van elkaar blijken te verschillen. Vertrouwen vergt ook een zekere mate van soepelheid, van acceptatie, van weten dat er niet één juiste weg, vorm, manier van leven is. De bereidheid om een onverwachte zijtak te aanvaarden wanneer die zich aandient, en er blij mee te zijn, omdat die een geschenk is.

Vertrouwen heeft ook alles te maken met dankbaarheid.

En hoe kom je dan tot vertrouwen, wanneer je dat niet voelt? Wanneer je ligt te piekeren in je bed en niet kunt slapen, omdat je jezelf er maar niet van kunt overtuigen dat alles goed zal gaan? Hoe kom je tot geloof, wanneer je je geloof kwijt bent? Hoe kom je tot dankbaarheid, wanneer je je miskend en/of misdeeld voelt?

Het geloof in het goede, in die goddelijke stroming door alles heen… kun je ontwikkelen door het simpelweg een kans te geven. Zie het als iemand die je leert kennen. Je hebt gezien wat voor een goede vriend hij of zij voor anderen is. Iets in jou reageert: “Hé, zo’n vriend(in) wil ik ook wel…” Hoe zul je ooit weten of deze persoon voor jou net zo’n weldadige invloed zou zijn? Je geeft die een kans. Je laat die je leven binnen. Je probeert het een keer uit. Je onderneemt samen iets… en je kijkt wat het resultaat is.

Zo simpel? Zo simpel.
 

Leef eens een poosje vanuit de aanname dat het goede wil vorm krijgen, wil gebeuren. En kijk wat het resultaat is.

Dankbaarheid is vaak net iets minder lastig. Iedereen heeft altijd wel iéts om dankbaar over te zijn. Zodra je dat kunt zien, wordt het makkelijker te aanvaarden dat er voor de situatie waarin je nu zit – hoe rot die ook lijkt – misschien een goede reden is. Dankbaarheid vereist op moeilijke momenten dat je nog een paar stapjes achteruit zet, tot je weer ziet hoe groot de boom eigenlijk is. Dat je je nu blindstaart op een klein, raar, droog takje met wat mos… maar dat er een hele kruin is, groen en prachtig, bloeiend en krachtig. En dat dat kleine, droge, rare takje een klein maar nodig onderdeel daarvan is.

Leun op je Vertrouwensboom en moedig de wortels aan om diep te drinken. Je zult je beschut voelen en er zullen vruchten vallen, recht in je handen… Vruchten om van te genieten, pitjes om uit te delen.