Feniks

Vorige week had ik het over ‘hier en nu’ zijn versus de toekomst.

Vandaag wil ik het even hebben over ‘hier en nu’ versus het verleden. Daar kwam ik bij door een bijzonder beeld, dat me door mijn zus Davina in de schoot werd gegooid.

Een poosje geleden schreef ze over de symboliek van de maanden van 2016 prachtige, diep intuïtief aangevoelde teksten. Wie zich de voorbije jaren verdiept heeft in de jaarsymbolieken die Christiane Beerlandt schreef, zal al lezende kunnen voelen dat de appel niet ver van de boom is gevallen. 

De tekst voor maart mag ik met jullie delen:

Het beeld van een rots, onderaan nog heel, maar bovenaan gescheurd. Een blikseminslag heeft een bliksemvormige kloof geslagen en daaruit schiet iets naarboven. Er is water in gevloeid, aarde in gekomen en nu is er groei.

Eerst tabula rasa, alles van tafel vegen, en dan komt er iets nieuw. Deze bliksemkracht is dus een positieve kracht. Hij vernietigt het oude, dat er niet meer hoeft te zijn, daarna is er ruimte voor het nieuwe.

De feniks herrijst uit de as van het oude. Het nieuwe komt dus ná het wegwerken van het oude. Eerst graven, de dingen vinden waar je je van wil verlossen. Eerst naarbinnen keren, daarna op vernieuwde wijze naar buiten komen.

In maart wordt het echte goud tegenover het klatergoud gesteld. Het waarachtige koningschap, de waardige Leeuw. Het onderscheid kan soms moeilijk te maken zijn. De ridder op zoek naar de graal… voelt hij een hartsverbondenheid met dit doel? Of ‘denkt’ hij dat dit de meest nobele taak is die hij zou kunnen vervullen?

De symboliek van het cijfer 5 komt naar voren.

Een krachtige energie is voelbaar. Mars-energie! Een torpedo wil a.h.w. gelanceerd worden, maar het is belangrijk om eerst te zorgen dat je de basis goed hebt afgesteld, dat er geen onregelmatigheden zijn.

Zorg ook dat de basis de juiste is: geen compensatiegedrag. Niet vooruitschieten in een snelle wagen, als compensatie voor het feit dat je eigenlijk binnenin jou iets met wortel en tak wil uitroeien. Dan is het een vlucht en geen vooruitgang. Eens de basis goed is, dàn kun je lanceren, met volle kracht! Dan kan ook van buitenaf het onverwacht positieve ineens tot je komen…

In deze tekst zitten heel wat interessante aspecten, maar bovenal trof mij ineens het beeld van de feniks. Het sluit ook goed aan bij het thema dat ik vorige week al aansneed: hier en nu zijn. Hier en nu zijn, betekent immers dat je niet met je hoofd in de toekomst zit… maar ook niet in het verleden. Je zet jezelf niet gevangen in plannen die niet meer veranderd mogen worden… maar ook niet in gebeurde feiten die niet meer veranderd kúnnen worden.

Feniks in het Noorderlicht, 2016

© foto Hallgrimur P. Helgason

De feniks vertegenwoordigt dat besef op een heel directe, heel sprekende manier. Hij sterft en wordt opnieuw geboren. Het verleden verbrandt, en de energie van dat vuur geeft hem de kracht om de toekomst in te vliegen.

Daarin ligt een heel mooi besef besloten voor iedereen die de neiging heeft om spijtig over zijn schouder te kijken. Net zoals de feniks hebben wij energie nodig om door te kunnen gaan, verder te kunnen (met ons) leven.

Om hier en nu te kunnen zijn.

Een deel van die energie maak je vrij door het verleden los te laten. Hou je het verleden vast, dan sla je daar een stuk van je levensenergie in op. En die ligt daar dan gebonden. Onbenut. Toch is het tegelijk belangrijk om weten: je kunt die onbenutte brandstof niet zomaar weggooien, van je af slingeren omdat je er geen zin meer in hebt of omdat je denkt dat het ‘moet’. Dan heb je er ook niets aan. Dan levert de brandstof geen energie voor je op. Dat kan pas door het waarachtige loslaten. Het verbranden in het levensvuur.

Soms is dat makkelijk. Een onbeduidend ruzietje waar je goed over hebt kunnen praten en dat een plaats heeft gekregen… dat laat je zo uit je handen in het vuur vallen. Het voedt de vriendschap en geeft je warme energie. Een leuke reis, daar denk je weleens vluchtig aan terug, maar je blijft er niet eindeloos mee in je hoofd rondlopen: de omzetting in het vuur levert energie op om nieuwe leuke (reis)plannen te maken. 

Soms is het moeilijker. Een diep, kwetsend conflict met iemand die je heeft teleurgesteld tot op de bodem van je hart… of de pijn omdat iemand je verlaten heeft… dat ene jaar uit je verleden waarin alles perfect leek te gaan, en een kwelling is geworden omdat je je continu blijft afvragen wat er sindsdien verkeerd is gelopen en hoe je 'terug' kunt... dat soort stukjes verleden wil je dolgraag kwijt. Een deel van je houdt echter krampachtig vast. Hoe je ook probeert, je kunt het maar niet in het vuur gooien. Hoe langer het duurt, hoe pijnlijker het wordt. En dan begin je ook nog eens bezorgd te beseffen dat je momenteel niet ‘hier en nu’ bent.

Wat is hier de oplossing?

Ik heb gemerkt dat er twee dingen zijn die je in gedachten kunt houden.

Ten eerste: als iets je nú pijn doet, nú nog verdriet doet, nú nog op je weegt… dan gaat het niet over het verleden, maar over nu. Je zit nú met een bepaald gevoel. Geef jezelf dan ook liefdevol de tijd en ruimte om daarmee om te gaan. Als je gevoel wortels heeft in het verleden, dan kan het zinvol zijn om daar een keer goed naar te kijken. Toch kun je makkelijk verdwalen in het onderzoeken van een heel wortelstelsel. Daarom, hou in gedachten dat je prioriteit is om de aard van deze storende boom duidelijk thuis te brengen: wát voel je nu precies?

Want, ten tweede: ja, er was hoogstwaarschijnlijk iemand anders bij betrokken, die momenteel helemaal ergens anders is. Maar jij bent hier en nu, met je gevoel. Dus het is van jou. Jij kunt er invloed op uitoefenen, het is niet de ander die daarover macht heeft. De boom wortelt in jouw diepste grond. Jij hebt hem gevoed en laten groeien. Zodra je dat accepteert… krijg je meteen de macht in handen. Hoe groot de boom ook is, en hoe ver zijn wortels ook reiken: jij kunt hem ontwortelen en naar het vuur slepen.

Het kan een heel proces zijn. Het kan tijd vragen, voor je tot dat moment komt dat je een oud zeer in het vuur durft te gooien. Je zou denken dat een mens niets liever wil dan iets negatiefs loslaten. Maar iets negatiefs kan heel vertrouwd zijn geworden. En soms is het heel moeilijk om het vertrouwde los te laten.

Denk dan aan de vogel feniks. Al het oude verbrandt hij… zodat er ruimte is voor het nieuwe. Want hoe wil je ooit een plek bereiken waar je nog nooit bent geweest… als je de brandstof in een jerrycan wegzet, in plaats van hem in de tank te doen zodat hij de motor kan voeden?