Affirmaties, visualisaties, wensen

“Wat vind jij daar nu van?”, vroeg mijn vriendin N een poos geleden. Ze had net een artikel over affirmaties gelezen. Als je het maar vaak genoeg voor jezelf herhaalt, kun je jezelf van iets overtuigen. Of je kunt iets tot werkelijkheid denken.

“Wat vind je er zelf van?”, vroeg ik haar. N legt graag mensen op de rooster, maar soms moet je de rollen een keer omkeren. Dat houdt het interessant.

“Het klinkt mij een beetje naar ‘willen hebben’,” zei ze peinzend. “Al moet ik zeggen dat het, toen ik het een keer uitprobeerde, wel verhelderend werkte: ik voelde ineens wel duidelijk hoe ik tegenover datgene stond dat ik probeerde te affirmeren.”

Dat het niet zo verheffend is om al je energie te besteden aan het waarmaken van ‘ik zal een grote auto hebben’ of ‘ik verdien een massa geld’, dat ligt nogal voor de hand. Wanneer je jezelf verliest in het materiële, dan gaan er een heleboel andere dingen verloren. Maar is er ook iets mis met vrijheid of geluk of zelfvertrouwen willen hebben?

Verkeerd is dat niet, fout – een foute redenering – wel: Geluk kun je natuurlijk niet hebben. Als je geluk probeert vast te grijpen, waar je het vindt bij een mens of in een bezigheid of op een plek of door een ding… duikt meteen ook de angst op die je toefluistert dat je dit geluk vroeg of laat weer kunt verliezen. Vrijheid willen hebben, verandert een mensenleven in een jacht op weidse vergezichten, een worsteling tegen relaties en uiteindelijk boosheid op elke beperking. Het is iets heel anders dan gelukkig of vrij zijn.

Maanden later komt een soortgelijk onderwerp voorbij aan tafel met vrienden. De borden raken leger, maar het gesprek verdiept zich en is boeiender dan opruimen of koffie gaan zetten.

“Het werkt echt, hoor,” zegt iemand. “Als je visualiseert wat je wil, dan wordt het werkelijk. Heel veel mensen hebben dat al ervaren.”

De menselijke geest is erg sterk. Dat verbaast mij dus helemaal niet.

“Mhm, da’s waar. Maar je moet wel oppassen met wat je visualiseert. Be careful what you wish for,” zegt een tweede.

“Och, als je alleen positieve dingen visualiseert, dan kan het toch niet misgaan?”

“Ik weet niet hoor. Ze zeggen toch dat je nooit iets mag vragen dat jezelf materieel gewin oplevert?”, zegt een derde.

“Pff, waarom eigenlijk. Alsof materie per se slecht is.”

“Materieel, immaterieel,” zegt de tweede weer. “Dat is allemaal bijzaak. Het gaat erom dat je je wens zorgvuldig verwoordt.”

Oude sprookjes waarschuwen daar ook al voor. Het befaamde verhaal over de drie wensen, vertelt over een arm koppel dat drie wensen krijgt. De vrouw is zo uitgehongerd dat ze al weken droomt van een heerlijke, warme worst, dus die wenst ze onnadenkend. De man, woedend dat ze een wens aan zoiets onnozels verspild heeft, wenst dat de worst maar aan haar neus vastgeplakt zat, zodat ze haar lesje zou leren! Vervolgens krijgen ze de worst er op geen enkele manier af… behalve dan door de derde wens te gebruiken om haar weer te bevrijden.

Het probleem met wensen is dit: je doet een wens vanuit een gevoel dat er iets ontbreekt. Maar: als je er vanuit gaat dat concrete dingen en situaties op je pad komen als een weerspiegeling van je innerlijke overtuigingen… dan probeer je een heel moeilijke kloof te overbruggen wanneer je de uitkomst van die wens nu probeert te materialiseren. Je reikt naar iets dat er nu nog niet is, omdat de geschikte omstandigheden (innerlijke overtuigingen en gesteldheid) er nog helemaal niet zijn. Hoe specifieker en groter de wens, hoe lastiger en groter de kloof. Zoiets als een boom proberen te planten voor je voor een gezonde voedingsbodem hebt gezorgd in een tuin die nu nog betegeld is.

Voor mij is een goede visualisatie een wens waarbij je wel vertrekt vanuit een verlangen, een visioen van iets dat je graag werkelijkheid zou willen zien worden… maar tegelijk openstaat voor elke stap daarnaartoe. Het opruimen van tegels, het loswoelen van de aarde, water oppompen. Dan sta je tegelijk ook open voor het plotse besef dat je geen boom wil, maar een paar struiken, omdat je anders helemaal geen licht meer krijgt in je huis.

Een vriendin omschreef het een keer zo: “Altijd wanneer ik mediteer, dan vraag ik om het beste. Het beste voor mij op dit moment.” En ze had een punt. Ons onderbewuste zelf weet wel wat er op dit moment goed voor is. Dat hoeven we niet af te dwingen met technieken en mechanismen.

Toch zijn specifieke wensen en verlangens deel van datgene wat ons tot individuen maakt. En ik ben er een groot voorstander voor om elke wens die je maar wil toe te laten. Of dat nu gaat om meer vrijheid, zelfvertrouwen of zelfs een groter huis waarin je je fijner zou voelen dan je huidige, claustrofobische woonplek. Waarom zou je grenzen stellen aan dromen,waarin je nieuwe mogelijkheden ontsluit? Geloven dat ze kunnen waar worden, geeft ze kracht. Zolang je maar weet dat ze niet moeten waar worden op de precieze manier en in de exacte vorm die je ratio nu bedacht heeft. Als je je ratio echt nuttig wil inzetten, dan kun je dat doen door je wensen eens van liefdevol te onderzoeken.

Wil je per se een boom? Oké, waarom niet! Maar: waar gaat het eigenlijk over? Je verlangen naar meer groen? Of wil je de buurman de loef afsteken omdat hij ook een boom heeft? Wanneer je goed kijkt naar je verlangen naar meer groen, besef je misschien dat je al veel te lang geen boswandeling meer hebt gemaakt. Wanneer je kijkt naar je ergerlijk snoeverige buurman besef je misschien dat je zelf ook verloren bent gelopen in ambitie. Dat je het vredige gevoel mist van niets-doen, behalve liggen in de schaduw van een vriendelijke boom. Of misschien wil je heel gewoon een boom om zijn bomigheid. 

Graaf naar de kern van je wens. En kijk, het begin om hem te laten uitkomen, zal daar fonkelen.